در برنامه جديد و در ادامه مصاحبه ام با عمار تاسايى در باره اين امور صحبت كردم:

*هيئت سى نفره اعزامى خلق عرب به تهران در اوايل سال ٥٨، از جمله ديدار با دولت موقت بازرگان و مراجع دينى و مطالبات ١٢ ماده اى هيئت و بحث و جدلمان با اميرانتظام در باره اصطلاح عرب زبان و ديدار با گروه هاى اپوزيسيون آن هنگام.

* برنامه هاى كوهنوردى و غارنوردى ام در دوران دانشجويى و مشاركت در گردهمايى قلعه بابك در سال ٨٢ش. و مشاركت با دكتر هيئت و دكتر نطقى و طواق واحدى و.. در سمينار بررسى قانون اساسى در تير ٥٨ش

* نفى ادعاى دخالت حكومت عراق در حوادث خرداد ٥٨ش در محمره. و گفتم كه عراق مى توانست در ٢٢ بهمن ٥٧ به بعد مرزهاى جنوب را در نوردد اما چنين قصدى نداشت و اساسا براى شيخ شبير خاقانى احترام قايل بود. و مقصر اصلى حاكميت تهران و تيمسار مدنى بودند

* درباره نقش جبهه دموكراتيك ملى در همبستگى مليت ها در سال ٥٨ش كه مى توانست اپوزيسيون قدرى در برابر نظام جديد اسلامى باشد اگر دو سازمان مجاهدين خلق و فداييان خلق به آن مى پيوستند

* از نقش عرب ها در تاريخ ايران، از نقش مولا عبدالله مشعشعى در محاصره اصفهان شاه سلطان حسين تا هم پيمانى حاكم عربستان مستقل با شاه عباس و..ناممكن بودن محو ملت عرب در ايران

* تصحيح سخن مصاحبه كننده درباره استمرار تاريخ ايران و تاكيد بر اين كه نهصد سال بعد از اسلام، ايرانى وجود نداشت

*اختلاف ميان دو رهبر مذهبى، شيخ شبير خاقانى و شيخ محمد كرمى كه اساسا دو جهان بينى متفاوت داشتند

* گريزى هم زدم به جهانگردى هايم در جهان عرب و اروپا در قبل و بعد از انقلاب

* و در پايان درباره وضع ادب و فرهنگ و نقش فعالان اهوازى در بازه زمانى جنگ ايران و عراق