جاسوسان و سیاستمداران

patrick-sill
منبع: / روزنامه / همشهری ۱۳۸۳/۰۳/۳۰
به نقل از: الحیات
نویسنده : پاتریک سیل

طی چند ماه آینده، سازمان های جاسوسی انگلیس و آمریکا در معرض تحقیق و تفحص گسترده و ناخوشایندی قرار خواهند گرفت. ظاهراً از دست دادن جرج تنت رئیس سازمان جاسوسی آمریکا(سیا) و ریچارد درلوف رئیس سازمان جاسوسی بریتانیا تهدیدی است که با آن مواجهند؛ زیرا امروزه کاملاً آشکار شده است اطلاعاتی که به جنگ علیه عراق منجر شد، با اشتباه فاجعه باری همراه بود.
هیچ گونه سلاح کشتار جمعی- چه هسته ای و چه شیمیایی یا میکروبی- در عراق یافت نشده است؛ گرچه ادعای وجود این اسلحه و «خطر نزدیک»آن، دلایل اساسی شروع جنگ شد. همچنین پیوند میان صدام حسین و عملیات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به اثبات نرسید؛ گرچه برای تشریح ضرورت «سرنگونی رژیم» عراق و برای تضمین امنیت آمریکا، این قضیه- به ویژه در آمریکا- با بوق و کرنا اعلام شد.
این اشتباه های بزرگ اطلاعاتی، رسوایی بزرگی را پدید آورده است که برای چندین سال در دستگاه های دولتی انگلیس و آمریکا، پژواک خواهد یافت.لذا به ناگزیر برخی از شخصیت های سیاسی و امنیتی، قربانی این امر خواهند شد؛ گرچه اخبار مربوط به شخصیت های امنیتی اعلام نخواهد شد و شاید چند سالی بگذرد تا تصویر کاملاً آشکار گردد. در این میان چه کسی مسئول است: جاسوسان یا سیاستمداران؟
نبرد برای تشخیص مسئولیت ناکامی بزرگ، نه تنها میان سازمان های ذی نفع و مسئولان سیاسی آنها، بلکه در درون هر دستگاه و میان خود این سازمان ها- به ویژه در آمریکا – جریان دارد؛ جایی که هزینه سازمان های جاسوسی برای مالیات دهندگان آمریکایی، ۴۰میلیارد دلار در سال است. بسیاری از مشاغل و مناصب سودآور و بودجه های بزرگ در این حساب آمده اند. در ایالات متحد آمریکا، پانزده سازمان کار گردآوری و تحلیل اطلاعات را به عهده دارند که شش مورد از آنها اهمیت دارند: سازمان سیا، سازمان اطلاعات وزارت دفاع، سازمان امنیت ملی- مسئول شنود الکترونیکی در سطح جهان که ده ها هزار کارمند دارد- اداره اطلاعات وابسته به وزارت خارجه آمریکا، اداره اطلاعات درون وزارت نیرو و سازمان ملی عکس و نقشه برداری که چندین ماهواره تجسسی را اداره می کند.
شورای امنیت ملی، وظیفه گردآوری و فراوری کمیت فراوان تولید این سازمان های ششگانه را به عهده دارد تا چیزی به نام «ارزیابی های اطلاعات ملی» را به رئیس جمهور و دیگر رهبران سیاسی ارائه دهد.
«کمیته اطلاعات مشترک بریتانیا» به شکلی مشابه، وظیفه گردآوری و بررسی اطلاعاتی را به عهده دارد که از دستگاه های مختلف اطلاعاتی می رسد تا آن را به نخست وزیر و وزیران ارائه دهد.
از جنبه نظری، رئیس سازمان جاسوسی آمریکا(سیا) بر همه دستگاه های جاسوسی آمریکا تسلط دارد، اما در واقع هر سازمانی از استقلال گسترده برخوردار است.
دفتر ویژه برنامه ریزی
عرصه سیاسی آمریکا با پیچیدگی مهم دیگری نیز مشخص می شود، زیرا بازهایی که در واشنگتن بر جنگ علیه عراق اصرار ورزیدند از اطلاعاتی که توسط سازمان های جاسوسی آمریکا به دستشان رسیده، خشنود بودند. این بازها، شامل پل وولفوتیز و داگلاس فیث، نفرهای دوم و سوم پنتاگون، ریچارد پرل، رئیس پیشین شورای سیاست دفاعی و دونالد رامسفلد وزیر دفاع آمریکا و رهبر سیاسی آنان است. اینان می کوشیدند تا به هر قیمتی، صدام را متهم کنند به این که با سازمان القاعده ارتباط دارد و در آستانه دستیابی به توان هسته ای است. لذا واحد جاسوسی خاص خود را در درون وزارت دفاع ایجاد کردند تا اطلاعات تحریک آمیز متناسب با تصوراتشان را درباره جنگ افزارهای کشتار جمعی صدام حسین تولید کنند.
این واحد جاسوسی با نام «دفتر ویژه برنامه ریزی» شناخته شد که پیوندهای استواری با احمد چلبی و دیگر مخالفان غیرقابل اعتماد رژیم پیشین عراق داشت. این واحد با «موساد» دستگاه جاسوسی اسراییل نیز ارتباط داشت. مطبوعات آمریکا می گفتند که مزدوران اسراییلی اجازه داشتند بدون بازرسی و به واسطه داگلاس فیث، وارد پنتاگون شوند.
دفتر ویژه برنامه ریزی با سازمان های جاسوسی معتمد هماهنگی نمی کرد، بلکه کانال های بوروکراتیک معمولی و مسئول تحلیل اطلاعات را نادیده می گرفت و اطلاعات اولیه مستقیمی به رئیس جمهور یا دیگر رهبران سیاسی ارائه می داد و معمولاً در اغلب اوقات، از یک منبع استفاده می کرد. ظاهراً سازمان جاسوسی آمریکا، سیطره خود را بر جریان اطلاعاتی از دست داده بود که مبنای تصمیم گیری های سیاسی به شمار می رفت.
مجموعه دستگاه های بزرگ جاسوسی آمریکا به حاشیه رانده شد و تصمیم به جنگ بر اساس اطلاعات کاملاً «سیاسی شده» و اغلب جعلی، گرفته شد. بی گمان سازمان سیا خواهد کوشید با کسانی که دفتر ویژه برنامه ریزی را ایجاد کردند و کل مجموعه جاسوسی آمریکا را بدنام نمودند، تصفیه حساب کند.
نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، سرنوشت بازهای واشنگتن را که از نزدیکان حزب لیکود اسراییل هستند و آمریکا را به جنگ با عراق کشاندند، مشخص خواهد کرد. تونلی بلر- همراه با تأسف اغلب رأی دهندگان بریتانیا -به این جنگ پیوست، زیرا می ترسید اگر وارد جنگ نشود و مانند فرانسه و آلمان عمل کند، «روابط ویژه» میان انگلیس و آمریکا در معرض تهدید واقع خواهد شد.
اکنون جان کری، نامزد مرجح حزب دموکرات برای انتخابات ریاست جمهوری است. وی اخیراً گفته: «طی زندگی ام در برابر مصالح قدرتمندان مقاومت کرده ام و اکنون که مبارزه ام را آغاز نموده ام، پیامی دارم برای همه «نفوذ» فروشان دوره گرد، آلوده ها، شرکت های دارویی و اصحاب نفوذ در عرصه نفت و برای صاحبان مصالح ویژه که کاخ سفید را خانه خود می دانند؛ به آنها می گویم که ما می آییم و شما می روید. پس به هنگام خروج از کاخ سفید، در را محکم نبندید.» این هشداری آشکار به باز های واشنگتن است.
سیاستمردان دو سوی آتلانتیک، طی ماه های قبل از انتخابات آمریکا خواهند کوشید دستگاه های جاسوسی را مسئول هرج و مرج در عراق قلمداد کنند. پیگیری رفتار سازمان جاسوسی- یا برخی از مرتدان آنها- در صورتی که تصمیم به دفاع از خود بگیرند، جالب خواهد بود. جاسوسان نخواهند پذیرفت تا گوسفند قربانی این شکست پر هزینه باشند، زیرا بیش از دیگران می دانند که چگونه اطلاعات به بازی گرفته شد یا به منظور شروع جنگ، مورد بهره برداری سیاسی قرار گرفت.
دو کمیته تحقیق
جورج بوش رئیس جمهور آمریکا و تونی بلر نخست وزیر بریتانیا، علیرغم میل خود و در نتیجه فشارهای شدید افکار عمومی با ایجاد دو کمیته- یکی آمریکایی و دیگری انگلیسی- موافقت کردند تا درباره اطلاعاتی که به جنگ منجر شد، تحقیق کنند. به کمیته آمریکایی که قرار است برنت اسکو کرافت، مشاور پیشین امنیت ملی جورج بوش پدر ریاستش را به عهده گیرد، مهلت هجده ماهه داده شده است تا به کارش پایان دهد. این بدان معناست که گزارش این کمیته قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در نوامبر آینده منتشر نخواهد شد. این امر به جورج بوش اجازه خواهد داد تا طی تبلیغات انتخاباتی از پرسش های آزاردهنده درباره جنگ، شانه خالی کند و بگوید که منتظر است کمیته تحقیق، حقیقت را روشن سازد. به هر حال، او مأموریت گسترده ای را بر دوش این کمیته قرار داد و تحقیق درباره جنگ علیه عراق به بررسی ناکامی سازمان های جاسوسی آمریکا در زمینه مسائل مختلف تروریسم و برنامه های هسته ای، نه تنها در عراق، بلکه در هند، پاکستان، ایران، کره شمالی و لیبی و دیگر جاها تبدیل خواهد شد.
اما مأموریت کمیته تحقیقی که تونی بلر ایجاد کرده، بسیار محدود است و باید درباره چگونگی اطلاعاتی که انگلیس را به جنگ علیه عراق کشاند تحقیق کند و نه درباره چگونگی بهره برداری سیاستمداران از این اطلاعات. به عبارت دیگر، کمیته درباره دلایلی که تونی بلر را وادار ساخت تا به جنگ بوش بپیوندد، تحقیق نخواهد کرد. خودداری از پرداختن به مسأله اساسی سیاسی، انتقادهای گسترده ای را برانگیخت و حزب لیبرال دموکرات- سومین حزب بریتانیا پس از حزب های کارگر و محافظه کار- را وادار به خودداری از مشارکت در کمیته تحقیق کرد. به نظر می رسد که انتخاب لرد باتلر- دبیر دولت پیشین مارگارت تاچر- توسط تونی بلر برای ریاست کمیته جدید شبیه انتخاب لرد هاتن توسط وی برای ریاست کمیته تحقیق درباره مرگ دکتر دیوید کلی، کارشناس اسلحه عراق است. لذا می توان به رابرت باتلر و برایان هاتن به عنوان دو شخصیت مخلص نهاد نخست وزیری اعتماد کرد تا موضع او را به هم نزنند.

Latest News

کشمکش ترک و فارس در ایران


قالت لي الشجرة: هنا مرغنا أنف الجيش الفارسي في الوحل


جلوه هاى زشت و زيبا در قيام مردم


پیام من به ملت کورد در تلویزیون کورد کانال


با اين شعار مسموم برخورد كنيم: ما آریایی هستيم عرب نمى پرستيم


Facebook

Twitter

Flickr