در بیست و سوم می ۲۰۱۰ کودکی زاده شد که دست اندرکاران تولدش، فکر نمی کردند ده سال عمر کند. نام اش را ‘کانون مبارزه با نژاد پرستی و عرب ستیزی در ایران’ گذاشتیم. این کانون در سال ۲۰۱۶ با ثبت نام در دفتر ثبت شرکت ها در بریتانیا، صاحب شناسنامه رسمی هم شد با نام ‘کانون مبارزه با نژادپرستی در ایران’. این نهاد اکنون به نوجوانی رسیده و طی این ده سال، کوشش هایی کرده است. این فعالیت ها گرچه ایده آل نیست اما کانون با بیانیه ها، نامه ها و موضع گیری های خود تاثیری ملموس بر فضای فرهنگی و سیاسی جامعه عرب و دیگر جوامع ایران نهاده است. به گونه ای که با خواندن بیانیه هایش می توان تاریخ مهمترین رخدادهای عرب ستیزی در جامعه ایران را شناخت و نگاشت. نیز این کانون در زمینه مبارزه با پدیده عرب دشمنی با شماری از شخصیت ها، سازمان ها وگروه های سیاسی اهوازی، عربی و ایرانی همکاری و در برخی از نهادهای بین المللی مشارکت کرده است.

اکنون پس از ده سال می توان ادعا کرد که دست و بال عرب ستیزان چندان باز نیست. آنان – بر خلاف گذشته – وقتی می خواهند علیه عرب ها فحاشی کنند یا به انان توهین روا دارند، دیگر بی مهابا، زبان یا قلم را به شکلی غریزی و متهورانه به کار نمی گیرند بلکه برای پاشاندن نفرت ضد عربی خود با خود کلنجار می روند و ده ها بار باخود فکر می کنند، زیرا می دانند نهادی وجود دارد که پاسدار حرمت انسان عرب در ایران است و در کمین آنان. اما پدیده خجسته دیگر این که طی سال های اخیر، خود مردم عرب هم به شکل فردی وهم جمعی به توهین کنندگان پاسخ می دهند. کانون می تواند ادعا کند که خود برای نخستین بار، مفهوم عرب ستیزی را در میان رسانه های فارسی و محافل ایرانی جا انداخت و نژاد پرستی و عرب ستیزی را به میان توده های مردم عرب برد. به یاد بیاوریم که در مارس ۲۰۱۸، زنان، مردان و جوانان عرب در اهواز، عبادان و محمره تا چند روز در خیابان ها بودند و علیه عرب ستیزان و توهین کنندگان به هویت خویش تظاهرات کردند. ما می دانیم تا ریشه کنی نهایی عرب ستیزی در درون و برون ایران مسافت درازی باقی است. و اساسا نباید انتظار داشت پدیده ای که در روان جمعی ایرانیان – به ویژه جامعه فارس زبان – حضوری ژرف دارد در کوتاه مدت یا میان مدت ریشه کن شود، زیرا همان طور که در منشور کانون آمده است، این پدیده در تاریخ گذشته و جغرافیای اکنون ریشه دارد و امر سترگ ریشه کنی آن در ایران، نیاز به شرایط و ساز و کارهایی دارد که از عهده یک سازمان محدود خارج از کشور فراتر است.

کانون افزون بر انتشار منشور خود به چهار زبان عربی، فارسی، انگلیسی و آلمانی، تاکنون ۴۸ بیانیه و چندین نامه و پیام به این زبان ها صادر کرده است. منشور کانون در بیست و سوم می ۲۰۱۰ منتشر شد اما نخستین بیانیه اش در بیست و دوم ژوئیه همان سال منتشر گردید.

کانون در سال اول فعالیت خود با تخریب قصر شیخ خزعل در فیلیه محمره (خرمشهر) رو به رو شد و در برابر این جنایت فرهنگی، امور زیر را انجام داد:

ابتدا بیانیه شماره سه خودرا به سه زبان عربی، فارسی و انگلیسی در محکومیت آن عمل شنیع صادر کرد. نیز نامه ای به خانم ‘فراو ایرنا بوکوا’ دبیرکل سابق سازمان یونسکو ارسال کرد و ضمن اعتراض به این عمل، خواستار پیگیری یونسکو در این زمینه شد. سپس با پیگیری دبیر کانون، ۷۵ تن از شخصیت های مختلف، نامه ای به خانم ‘فراو ایرنا بوکوا’ ارسال کردند و با ذکر پیشینه تاریخی این کاخ، نسبت به تخریب آن اعتراض کردند. افزون بر شخصیت های سیاسی و فرهنگی اهوازی، امضای دکتر براهنی، پرفسور علیرضا اصغر زاده، سعید نعیمی، دکتر ضیا صدر، علیرضا اردبیلی، کاوه آهنگری، میرو علیار، دکتر نادر غضنفری، شهناز غلامی، یونس شاملی، محمد آزادگر، کاوه کرمانشاهی، محمد رضا حسین بر، مریم رحمانی و علیرضا نظمی افشار را هم در این نامه می بینیم.

در اوایل مارس ۲۰۱۷ تلویزیون من وتو برنامه ای پخش کرد به نام ‘بفرمایید شام’ که در آن شخصی آشکارا به عرب ها توهین کرد. کانون طی نامه ای به مسوولان این تلویزیون خواستار معذرت خواهی آنها شد که وقعی ننهادند. از این رو پس از رایزنی با برخی از وکلای دعاوی، شکایت نامه ای به موسسه ‘آفکام’ که مسوول نظارت بر رسانه های گروهی است ارسال کرد اما پس از پیگیری ها توسط دبیر کانون، این موسسه، متاسفانه این مورد را توهین ندانست.

کانون مبارزه با نژاد پرستی در ایران، اخیرا نامه ای به خانم فرناز قاضی زاده مجری برنامه صفحه ۲ بی بی سی فارسی ارسال و نسبت به اعلام غیر واقعی جمعیت عرب ها در ایران اعتراض کرد که باعث شد تا ایشان، در برنامه های بعدی، این سخن خودرا پس بگیرد. این کانون امیدوار است در آینده همه بیانیه ها، نامه ها، پیام ها و دیگر اقدامات خودرا به شکل کتاب یا جزوه ای منتشر کند. به امید گسترش مبارزه با نژاد پرستی و ریشه کنی عرب ستیزی در ایران.

کانون مبارزه با نژاد پرستی در ایران

۲۰۲۰/۶/۲۶