جهان عرب از سودان تا سوریه و از عراق و لبنان تا الجزایر و تونس در تکاپوی عدالت اقتصادی، آزادی و دموکراسی می رزمد. دو روز است که لبنان گواه تظاهرات گسترده ای علیه حاکمان فشل این کشور است. توده های خشمگین و ناخشنود از نابرابری اقتصادی، گرانی و فساد به روی هیات حاکم آن کشور مشت فراز کرده اند. اینان هم شیعه هستند و هم سنی، هم مسیحی اند و هم درزی. هیچ نمادی از نمادهای حکومت ائتلافی از خشم معترضان سالم نمانده است. هم عکس های سعد الحریری نخست وزیر را به زیر کشیده اند و هم تابلوها و عکس های وزیران و رهبران حزب الله و جنبش ملی لبنان وابسته به رییس جمهور مسیحی. پدیده حمله به نمادهای حزب الله برای نخستین بار صورت می گیرد و بی سابقه بوده است. در واقع حضور بی سابقه مردم در کشور نسبتا آزادی چون لبنان ناشی از دشواری های اقتصادی متراکم گذشته است که تحریم بانک «جمال بانک تراست» وابسته به حزب الله لبنان توسط آمریکا و افزایش مالیات ها و کمبود و گران شدن ارز در بازار، تلنگری بود که تراکم های گذشته را منفجر کرد. گاهی در این تظاهرات خودانگیخته، شعار مانوس بهار عربی را می شنویم: « الشعب یرید اسقاط النظام». گرچه خیزش کنونی لبنان در تاریخ معاصر این کشور بی سابقه و خارج از چارچوب احزاب سیاسی ریشه دار لبنان است و شکل و شمایل تغییرات آینده هنوز مشخص نیست اما بی گمان گشایشگر دوره نوینی در تاریخ این کشور است .

يوسف عزيزى بنى طرف

١٨ اكتبر ٢٠١٩